Utrechtse Duitse Herders Vereniging
De UDHV heeft er een tweede gediplomeerde pakwerker bij! Dennis Merkenhof slaagde met vlag en wimpel voor het examen op 29 juli bij de Kringgroep Salland. Dennis gefeliciteerd en Nicky Kuipers bedankt voor de prettige en deskundige leiding van de cursus.
Zimber vom Gamsetal is een echte Duitse herder en is ook in Duitsland geboren. Hij was zeven maanden oud toen hij bij Bernice, Jeroen en hun kinderen kwam wonen. Er was niet veel met hem gedaan, hij kende alleen de basiscommando’s. Zimber is nu 11 maanden en Bernice traint met Zimber al enige tijd bij de UDHV. Ze vinden het allebei geweldig!
Bernice is in het dagelijks leven redacteur en heeft met Duitse Herders kennisgemaakt in haar jeugd. Haar tante had een dierenpension en bezat zelf een aantal Duitse Herders. Daar is Bernices liefde voor het ras ontstaan. Zimber is haar eerste eigen hond.
Het doel was in eerste instantie om te werken aan zijn gehoorzaamheid. ‘Het is belangrijk dat zo’n sterke hond goed luistert’, aldus Bernice. ‘Maar nu we een tijdje bezig zijn met trainen op de club en we het allebei zo leuk vinden, wil ik ook wel examens met hem gaan doen.’
Een werkpuntje voor het duo is de focus van Zimber. Hij had altijd enorm veel focus op andere honden, maar dat is al een heel stuk beter dan drie maanden geleden. Nu heeft hij veel meer focus op Bernice en op de taken die hij moet uitvoeren.
Wat vinden Bernice en Zimber leuk om te doen? ‘Eigenlijk alles.’ vertelt Bernice, ‘Bij het speuren is hij erg geconcentreerd bezig, dat is heel goed voor hem. Maar ook het pakwerk vindt hij fantastisch. Het is erg leuk om te zien hoe hij trots als een pauw met de veroverde bijtmouw wegloopt. Het is eigenlijk altijd een blij ei dat vrolijk en enthousiast is en graag wil werken.’
Afgelopen zondag mocht Zimber, net als de andere honden, voor het eerst een klein behendigheidsparcours lopen. Alles was nieuw voor hem, maar hij deed het supergoed voor zo’n eerste keer. Bernice heeft er veel zin in om verder te trainen met Zimber en allebei nog veel meer te leren.
Alex is al een tijdje lid van de UDHV en kwam er in 2004 terecht via zijn buurman die daar trainde. Hij had toen zelf geen hond maar de sport sprak hem aan dus besloot hij om pakwerker te worden en in die hoedanigheid de hondensport te beoefenen. Dat heeft hij jarenlang gedaan. Hij volgde pakwerkerscursussen en haalde zijn C en B licenties. Met de hond van die buurman ging Alex ook trainen: behendigheid. Hij kreeg daardoor ook van het trainen de smaak te pakken.
In 2009 was het zover dat hij ging trainen met zijn eigen Duitse Herder: Vito. Met hem haalde hij het VZH examen en deed hij naast het UV examen ook nog Speuren 1, 2 en 3. Na Vito kwam Enzo die nu 9 jaar oud is en waarmee Alex VZH en Speuren 1 haalde. Nu is het vooral DJ waarmee getraind wordt door Alex. DJ is nu 2,5 jaar oud en nog in opleiding. Het plan is om in het voorjaar het VZH examen met hem te doen.
Alex vindt het heerlijk om bezig te zijn met zijn hond(en) en voor de honden is het ook ontzettend leuk en bevredigend om te trainen met de baas. DJ is in tegenstelling tot zijn voorgangers een volle werklijnhond en heeft wel wat meer energie Vito en Enzo.
Alex zit in het bestuur van de UDHV waarvan hij sinds een jaar of vier voorzitter is. De UDHV is de oudste Duitse Herderclub van Nederland en dat is best bijzonder. Het is gezellig en leuk om er te trainen en hoewel de meeste leden wel toewerken naar het examen zijn ze niet overambitieus.
Het leukste onderdeel vindt Alex het pakwerk, waar het voor hem allemaal mee begon. Pakwerker zijn is geen optie meer voor hem vanwege de fysieke eisen van die rol, maar met DJ pakwerk doen vindt hij fantastisch. “Dan zie je pas goed wat de hond aan temperament en driften in huis heeft.’ vindt hij.
Wel een beetje jammer is het dat Alex in de zomer niet altijd kan komen trainen vanwege zijn werk in de evenementenbranche. Wie bang is dat DJ dan tekortkomt hoeft niks te vrezen want Colinda, de vrouw van Alex, is ook actief in de hondensport bij de UDHV en wel in de behendigheid. Sinds 1,5 jaar doet ze dat met DJ. Behendigheid is een erg leuke activiteit voor de honden omdat het afwisselend en speels is.
Pakwerk is een onderdeel van de IGP-examens. Pakwerk (ook wel manwerk genoemd) is het spectaculairste onderdeel bij de africhting. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, wordt de hond hier absoluut niet ‘scherp’ van. Integendeel zelfs. De hond wordt door pakwerk niet ‘manscherp’, maar ervaart het pakwerk juist als een geweldig spel waarin hij – samen met de geleider – de bijtmouw op de pakwerker moet veroveren. Dat spel vinden de meeste Duitse Herders zo leuk, dat ze bijna geen genoeg van krijgen. IGP Pakwerk leidt absoluut niet tot een verhoogde agressie en is dus ook voor gezinshonden prima geschikt als ontspanning en sport.
Het onderliggende doel bij het pakwerk is dat de hond leert de pakwerker op commando van de geleider staande te houden, op aanwijzen van zijn geleider de pakwerker te bewaken, te verdedigen wanneer de pakwerker een overval uitvoert en tot slot de pakwerker samen met zijn geleider te transporteren zonder de pakwerker uit het oog te verliezen.
Naast het bijten op de bijtmouw, dient de hond ook correct de geleider te volgen naar de diverse onderdelen in het pakwerk. Hier komt dus ook het appèl weer om de hoek kijken. Na het bijten moet de hond op een commando van de geleider de bijtmouw loslaten. Goede gehoorzaamheid vormt dan ook basis voor het effectief trainen van het pakwerk.
Een belangrijk onderdeel bij het pakwerk is het ‘revieren’. Op het terrein staat een aantal verstekken (tentjes) opgesteld die door de hond op aanwijzing van de geleider moeten worden afgezocht. In het laatste verstek bevindt zich de pakwerker en op het moment dat de hond hem gevonden heeft, moet hij de geleider door aanblaffen laten weten dat de pakwerker gevonden is en de pakwerker bewaken. Als de hond weer teruggeroepen is bij de geleider en de pakwerker probeert te ontsnappen, mag de hond op commando van de geleider de pakwerker staande houden door in de mouw te bijten. De pakwerker geeft zich natuurlijk niet zomaar gewonnen, maar de hond laat niet los totdat hij daarvoor van zijn geleider het commando krijgt.
Het laatste deel van het pakwerkscenario is het samen met de geleider transporteren van de pakwerker terwijl de hond de pakwerker geen seconde uit het oog verliest.
De eisen van elk IGP-programma zijn dat de hond kan revieren en aanblaffen, dat de hond onder appèl staat en luistert naar elk commando van de geleider, dat de hond een goede volle beet heeft, dat de hond op commando in één keer loslaat (en pas weer inbijt als hij aangevallen wordt) en dat de hond na het loslaten onafgebroken bewaakt, waarbij hij de pakwerker nauwkeurig in het oog houdt.
Bij pakwerk wordt gekeken naar de algemene gesteldheid van de hond. Gebrek aan moed, stress of een overmaat aan agressie zijn ongewenst. Daarom is het belangrijk om het bijtwerk zo plezierig mogelijk te houden en te werken aan het zelfvertrouwen van de hond.
Rex is geboren als ‘Bleddyn op het Eiland van Dordt’ en is een Oud Duitse Herder van bijna 7 jaar oud. Hij is de eerste hond van Theo. Theo wilde aanvankelijk een Siberische Husky, maar dat was geen haalbare kaart dus toen werd het een Duitse Herder. Op een camping in Tsjechië hadden Theo en zijn vrouw Leonie een Oud Duitse Herder gezien en daar waren ze meteen helemaal weg van. Dus werd het een Oud Duitser.
Tot de leeftijd van negen maanden liep Rex los en was de wereld alleen maar leuk en gezellig voor hem. Dat veranderde na een confrontatie met een agressieve mevrouw waardoor het vertrouwen van Rex een fikse deuk opliep. Rond de leeftijd van één jaar was hij bovendien enorm aan het puberen en al met al tamelijk onhandelbaar. Bij een andere kringgroep was Rex niet welkom en kwam Theo via Ada bij de UDHV terecht. Zijn doel was om met Rex weer ontspannen op straat te kunnen lopen met een loshangend lijntje.
Theo en Rex doen zowel behendigheid als africhting en Rex blijkt het allemaal enorm leuk te vinden. Met behendigheid zijn Theo en Rex al vrij snel begonnen. Die sport vraagt een zekere mate van gehoorzaamheid van de hond of een hoge motivatie om te luisteren, omdat hij er veel voor terugkrijgt. Dat laatste was het geval bij Rex. Rex heeft door de behendigheid beter geleerd keuzes te maken. Daarom zegt Theo dat de behendigheid hem heeft geholpen de africhting met Rex beter te krijgen.
Wat vindt Rex en Theo van al die dingen die ze doen het leukste? “Rex vindt speuren het allerleukste. Theo vindt speuren ook erg leuk maar vindt pakwerk het meest interessant omdat het veel complexer en uitdagender is. Voor de hond zit de uitdaging in het veroveren van de bijtmouw, maar voor de geleider is de uitdaging om samen met de pakwerker mogelijk te maken dat de hond goed kan schakelen en excelleert in het programma. Dat vraagt nogal wat van geleider en pakwerker.”
Theo vergelijkt behendigheid met een soort ‘dansen met je hond’. Als jij alles goed aangeeft dan heb je als duo een goed ritme en een fijne cadans en doet je hond alles goed. Het is een heerlijke en blije bezigheid voor baas en hond.
Voor Rex is Theo het allerbelangrijkste in zijn leven. Als hij maar bij Theo mag zijn is alles goed. Zelfs als Theo naar het toilet gaat staat of ligt Rex voor de WC deur.
Theo heeft een drukke baan als laboratoriummanager bij een multinational. Hoe krijgt hij het voor elkaar om zoveel tijd (drie keer per week) te besteden aan het trainen met Rex? “Mijn activiteiten bij de UDHV zijn voor mij enorm ontspannend. Ik ervaar het niet als extra inspanning maar kan juist alle werkstress van mij afzetten als ik eenmaal bij op de club ben. Bovendien is de sfeer de laatste tijd erg goed en het is gezellig, mede daardoor ga ik er met plezier naar toe. Veel mensen begrijpen niet dat je zoveel tijd steekt in je hond en dat je iedere zondag om half negen ’s morgens bij het speurveld staat, maar ik vind het heerlijk.”
Wat is de ambitie van Theo met Rex? “Ik heb niet zoveel ambitie en vind het goed zoals het nu gaat. Natuurlijk waren we erg trots op Rex dat hij zijn UV proef heeft gehaald, maar als het daarbij blijft is het prima voor mij. Ik wil gewoon een prettig leven met Rex waar hij ook van geniet en dat hebben we op dit moment.”
Jeffrey en Gina – die officieel Jelka vom Haus Hagendoorn heet – kwamen in het najaar van 2017 voor het eerst trainen bij de UDHV. Gina was toen zo’n 2,5 maand oud. Jeffrey was ervan overtuigd dat het voor Gina goed was om uitgedaagd te worden en haar koppie te gebruiken. Daarom koos hij om met haar behendigheid te gaan doen naast het speuren en het appèl. Toen Gina 8 maanden oud was kwam daar ook pakwerk bij.
Het was een ambitieus duo dat met veel plezier trainde totdat een scan van Gina’s heupen (die overigens zonder directe aanleiding werd gedaan) aan het licht bracht dat ze HD gradatie D had. Dat was een dikke streep door de rekening. Geen behendigheid of pakwerk meer vanaf dat moment. Ook het appèl lopen werd in mei 2022 beëindigd nadat Gina tekenen van pijn ging vertonen bij de oefeningen. Nu speuren ze alleen en dat doen ze met groot succes. Gina loopt enorm lange sporen foutloos uit (zonder overigens voorwerpen te hoeven verwijzen) en heeft er veel plezier in. En om Gina te blijven uit te dagen moet ze een aantal keren in de week haar voer zoeken in de achtertuin.
Intussen heeft Jeffrey wel een andere activiteit binnen de UDHV opgepakt: hij is pakwerker geworden, nadat eind 2017 Alex te kennen had gegeven er vanwege zijn gezondheid mee te moeten stoppen. In de cursus Kringgroep Pakwerker leerde Jeffrey de techniek om te zorgen dat het pakwerk goed en veilig wordt gedaan voor de honden en voor hemzelf.
Wat vindt hij leuk aan het pakwerk? “Het leukste van het pakwerk is dat je steeds beter leert om honden te lezen. De lichaamstaal van de honden leren ‘verstaan’ maakt ook dat je een steeds betere begeleider wordt. En het is een hobby die weinig mensen kennen dus je hebt altijd wat te vertellen.” Grappig om te vertellen is dat Jeffrey controller is en een Master in Accountancy bezit. Weinig mensen die hem in die hoedanigheid kennen vermoeden deze hobby bij hem. De foto’s op zijn Instagram zijn soms nodig om het bewijs te leveren.
Is Jeffrey wel eens bang geweest als er een Duitse Herder met enorm vaart en kracht op hem afgestormt? “Voor de honden ben ik nog nooit bang geweest. Ik ben er altijd wel alert op om de honden niet te blesseren. Dat is mijn rol als pakwerker om de hond te beschermen als al die krachten loskomen. Onze Teun en Pippa zijn honden die echt als een kanonskogel op je af komen en dan moet je wel weten wat je doet.”
Het pakwerk appelleert direct aan de werk- en buitdrift van de Duitse Herders. Ze vinden het een fantastisch spel waarbij ze aan het eind een superhoge beloning wacht in de vorm van de bijtmouw. Ze voelen zich dan de koning te rijk. Mensen die denken dat het eng is of gevaarlijk moeten maar eens komen kijken.
Tot slot wil Jeffrey nog zeggen dat het leuke aan het werken met je hond is dat je samen bent met een partner die altijd ‘aan’ staat. Als je zelf al eens geen zin hebt dan is dan over zodra je het trainingsterrein op rijdt. Je hond is voldaan als je naar huis gaat en dan ben je als baas blij.
Eigenlijk is het nog alleen maar Jacqueline want Vito is in mei van dit jaar over de regenboogbrug gegaan. Toen Vito – die eigenlijk Lassie von Haus Erika heette – 8 maanden was kwam Jacqueline trainen bij de UDHV en dat is ze blijven doen tot Vito het echt niet meer kon, op 11,5 jarige leeftijd. Velen van ons zijn er echter nog getuige van geweest hoe goed ‘opa Vito’ het deed op het trainingsveld.
Jacqueline is bij de UDHV terecht gekomen omdat ze dacht dat het leuk was voor Vito om met hem te trainen. En dat was het ook. Hij vond het fantastisch, met name het speuren en het pakwerk, al kon hij bij die laatste activiteit behoorlijk uit zijn dak gaan. Vito heeft ook een aantal jaren met veel plezier agility gedaan met Colinda. De meeste honden vinden agility fantastisch om te doen, één groot feest.
Maar ook nu Vito er niet meer is komt Jacqueline iedere dinsdag en zondag naar de club. “Het is zo gezellig en ik voel me er echt thuis”, zo vertelt ze. En ze zit er overigens ook niet stil. Sinds een jaar is ze toegetreden tot het bestuur van de UDHV en is ze verantwoordelijk voor het secretariaat en algemene zaken. Als een nieuw lid zich aanmeldt, dan is het Jacqueline die alle informatie geeft en de aspirant leden op de hoogte brengt van de gang van zaken bij de UDHV.
Wat is die gang van zaken dan? “De meeste leden trainen recreatief. Dat betekent niet dat ze niet serieus aan het werk zijn met hun hond, integendeel, maar er is niet de druk om examens te doen.” Jacqueline vertelt aan de aspirant leden dat er individueel getraind wordt dus dat je maar korte tijd zelf op het veld staat bij de verschillende onderdelen. Voor het overige zitten de honden in de auto, maar juist het kijken naar wat anderen goed en fout doen is heel nuttig en leerzaam dus vervelen doen de leden zich niet.
Dat is nog niet alles want Jacqueline begeleidt ook een aantal leden als de trainer verhinderd is. “Ik ben geen trainer”, zegt ze bescheiden, “maar probeer te ondersteunen bij de oefeningen waaraan de trainer met betrokkene heeft gewerkt”. En als er in de kantine een handje moet worden geholpen dan is Jacqueline er altijd toe bereid.
Gaat Jacqueline een andere hond nemen? “Nee, voorlopig niet, ik hou het bij het genieten van de andere hondjes op de club en af en toe een dagje oppassen”.
Afgelopen zaterdag is onze Dennis gestart met de cursus ‘Kringgroep Pakwerker’ die gegeven wordt bij de Kringgroep Rotterdam. De cursus duurt 8 weken en daarna weet Dennis nog beter hoe hij de honden tijdens het pakwerk moet begeleiden. Trainer John was erbij en er waren twee van onze honden en geleiders mee om te oefenen: Alex met DJ en Marcel met Teun.
We zijn er trots op en blij mee dat de UDHV binnenkort een tweede gediplomeerde pakwerker heeft naast Jeffrey. En er wordt al gewerkt aan talent voor de toekomst, maar daarover vertellen we later nog wel een keer.
Om in het najaar en de winter te kunnen trainen is verlichting van het veld noodzakelijk.
Er is op dit moment verlichting aanwezig maar die is echt aan vervanging toe. We willen heel graag nieuwe, duurzame en goedkopere ledverlichting op ons trainingsveld.
Daarom vragen wij iedereen die de UDHV een warm hart toedraagt om bij te dragen aan onze ‘crowdfunding actie’. Ben jij bereid om aan jouw familie, vrienden en kennissen te vragen of ze een kleine bijdrage over hebben voor onze nieuwe verlichting? Als 30 leden ieder 10 mensen vragen om 2,50 euro bij te dragen heeft de UDHV een bedrag van € 750 euro. Draagt iedereen 5 euro bij dan verdubbelt dat bedrag. Dat zou mooi zijn toch?
Dit is een betaalverzoek voor deze inzamelingsaktie (klik op de vetgedrukte zin). Iedereen mag zelf het bedrag kiezen en je kunt met elke bank in Nederland betalen. Deze link is geldig tot 11 december 2022 maar we hopen natuurlijk dat we al eerder een mooi. bedrag bij elkaar hebben.
Jijzelf, je familie, vrienden en kennissen alvast hartelijk bedankt!
PS We doen ook mee met RABO ClubSupport. Heb je een RABO rekening? Dan kun je op ons stemmen via de RABO-app of via deze link (en dan natuurlijk kiezen voor UDHV in Utrecht en omstreken).