Clubhistorie

Op 1 maart 1914, een tweetal  jaren na het ontstaan van de Duitse Herdershonden Club (DHC),werd door een 5 tal liefhebbers van de Duitse Herdershond besloten de Rashonden Club “Oudwijk” op te richten. Een gedenkwaardig besluit, want geen der oprichters was in het bezit van een Duitse Herdershond.

Een verenigingshond:

De eerste daad van het bestuur van de zojuist opgerichte vereniging was de aankoop van en jonge verenigingshond, Emma van Jonker Frans, die door een van de leden moest worden opgefokt. Daarvoor vergoedde de vereniging Hfl 0,75 per week en de kosten van het maken van een hondehok.

De leden van de vereniging kwamen regelmatig bijeen om de voeding en opvoeding van de jonge hond te bespreken. Een zeer belangrijke aangelegenheid, want zij zouden ter zijner tijd, volgens een daartoe opgesteld schema, een van haar fokprodukten verwerven.

Op de ledenvergadering van 17 juni 1915, onder voorzitterschap van Dhr. V.d. Meent, werd besloten de naam van de vereniging om te dopen in “Utrechtse Vereeniging voor Duitsche Herdershonden”, afgekort tot U.D.H.V..

De verenigingshond groeide voortreffelijk op en besloten werd haar in augustus 1916 te exposeren op een algemene rashondententoonstelling te `s-Gravenhage. Daar de verenigingskas echter slechts een bedrag van Hfl 7,47 inhield, werd onder de leden een inzameling gehouden om de reis- en inschrijvingskosten te kunnen voldoen. Men had er geen spijt van, want Emma van Jonker Frans kwam uit Den Haag terug met 2 medailles, die op een speciale ledenvergadering bezichtigd mochten worden.

Met algemene stemmen werd de tweede dekking van Emma (de eerste gaf namelijk geen resultaat) met de Nederlands beste reu, Clodwich von der Kriminalpolizei door de leden aangenomen, en de jonge honden werden tegen een vergoeding aan de kas van Hfl 2,50 per stuk onder de leden uitgezet.

Bij de Raad van Beheer op kynologisch gebied in Nederland werd een kennelnaam aangevraagd en zo kon het gebeuren, dat de door de vereniging gefokte honden de geschiedenis ingingen als honden “van Utrecht”.

In 1920 werd een tweede hond aangeschaft, daar de wachtlijst van leden/liefhebbers, die in aanmerking wilden komen voor een hond te groot werd. Later werd zelfs nog een derde hond gekocht.

De eerste clubmatch:

De eerste door de vereniging georganiseerde clubmatch werd gehouden in 1922. Daarvóór werden door de vereniging reeds prijzen aan andere verenigingen beschikbaar gesteld, maar op verzoek van de leden werd nu de organisatie van een clubmatch zelf ter hand genomen.

De eerste clubmatch, gehouden op Zondag 21 mei, werd een groot succes. De 31 honden werden gekeurd door de heren  Möller en v.d. Mark en het nadelig saldo bedroeg slechts Hfl 5,37.

Tien jaar na de oprichting werd besloten de ringdressuur ter hand te nemen op een, tegen een bepaalde vergoeding van de gemeente Utrecht in bruikleen gekregen, braakliggend terrein. Tevens werden met de honden propaganda-wandeltochten door de stad gemaakt.

De clubmatches van de vereniging kwamen, mede door hun organisatie en prijzen, steeds meer in de belangstelling te staan. De “beste” keurmeesters waren er in functie – veelal boden zij zich zelf aan – en kregen een vergoeding van Hfl 30,– plus reis- en verblijfkosten. In 1927 werd de toen al door iedereen gerespecteerde en gewaardeerde keurmeester H.A.P.C. de Groot kynologisch adviseur van de vereniging en werd de keuring op fokwaarde door de Utrechtse vereniging geïntroduceerd.

Inmiddels werden door de leden ook honden van buiten de vereniging gekocht. Problemen betreffende de fokkerij werden in talloze vergaderingen uitputtend besproken en verschillende deskundigen kwamen op verzoek lezingen houden. Op tal van tentoonstellingen verschenen de Utrechtse leden met de door hen gefokte honden en wisten groot respect af te dwingen. In de jaren dertig zette deze ontwikkeling zich voort en oogstte in het bijzonder de Utrechtse kennel “van Bosscheweg” met een drietal definitieve kampioenen (Edo, Emma en Ingrid van Bosscheweg) grote lauweren. Ook andere kennels uit Utrecht, o.m. “van Eschdoorn”, “van Minsweert”, “van Egerstein” en “van IJsseloever”, kregen in kynologisch Nederland een bekende naam. De reu Dulo van Minsweert ging naar Engeland en wordt als één van de belangrijkste grondleggers van de fokkerij in Engeland beschouwd.

Erkenning:

De U.D.H.V. had zich dus in die jaren een eigen plaats verworven. Dat dit niet zonder strubbelingen gepaard ging, mag niet onvermeld blijven. Opgericht uit ideële overwegingen, had zij aanvankelijk uitsluitend belangstelling voor haar eigen welzijn. Zij wilde zelfstandig zijn en blijven en duldde geen inmenging van buiten, noch mengde zij zich in aangelegenheden van andere verenigingen.

Toen voor het verkrijgen van bepaalde faciliteiten bij de Duitse zustervereniging (de S.V.) noodzakelijk was een officiële erkenning te hebben, bleek door de Raad van Beheer op kynologisch gebied in Nederland reeds een erkenning verstrekt te zijn aan de later opgerichte landelijke vereniging van fokkers en liefhebbers van Duitse Herdershonden, de V.D.H. Ondanks mondelinge en schriftelijke contacten met de Raad van Beheer en de V.D.H. bleek het voor de U.D.H.V. niet mogelijk een officiële erkenning te verkrijgen. Jarenlang werd gepoogd het standpunt van de Raad van Beheer, dat slechts één vereniging van het zelfde ras door haar erkend kon worden, te doen wijzigen. De Raad capituleerde niet, maar uiteindelijk besloot zij, gezien de alom in den lande geprezen activiteiten van de vereniging, in 1934 de U.D.H.V. in rechten gelijk te stellen met een erkende rasvereniging.

In de loop der jaren was er met de landelijke vereniging, de V.D.H., een hechte samenwerking ontstaan. Zeker, er waren ook wel eens moeilijkheden en de verhoudingen waren ook wel eens zeer gespannen, doch in het belang van het ras werden dan weer wederzijdse strijdbijlen begraven. Tot het 1940 werkten beide verenigingen in goede harmonie samen en steunden de activiteiten van elkaar, die in binnen- en buitenland groot respect afdwongen. De oorlogsjaren onderbraken deze activiteiten, niet alleen door het oorlogsgeweld, doch ook door een beslissing van de Raad van Beheer de U.D.H.V. haar kennelnaam en de door haar toegekende rechten te ontnemen.

Samenwerking:

Na moeizame onderhandelingen, die in de oorlogsjaren vertraagd en na 1945 op gang kwamen, werd in 1950 overeengekomen nauw met de V.D.H. te gaan samenwerken. Er werd een overeenkomst met de V.D.H. aangegaan in overleg met de Raad van Beheer, waarbij de verhouding U.D.H.V. – V.D.H. werd vastgelegd in de volgende clausule: “U.D.H.V., als kringgroep aangesloten bij V.D.H.”.

De eerste clubmatch, die de U.D.H.V. als kringgroep aangesloten bij de V.D.H. op 4 februari 1951 organiseerde, trok 70 inschrijvingen en kenmerkte zich als vanouds in een bijzonder prettige sfeer.

In datzelfde jaar werd op Zondag 28 september een keuring op fokwaarde gehouden. De keuring, wat betreft het exterieur, werd gedaan door Dhr. Van Eyk terwijl de karakterproeven werden afgenomen door Dhr. Reijnders uit Tegelen.

In 1952 worden de bekende instuifavonden ingesteld. Dick M. Engel jr. houdt vele malen lezingen, doch ook andere sprekers weten het Utrechtse gehoor te boeien. In het clublokaal werden ook vaak films en/of dia’s vertoond om de leden nog meer kennis omtrent het ras bij te brengen.

Ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan wordt een jubileumboekje uitgegeven, geschreven door Dick. M. Engel. Daarnaast organiseerde de U.D.H.V. in dat zelfde jaar de kampioensclubmatch voor de V.D.H.

In het jaar 1994, werd het 80-jarig bestaan herdacht. Meer dan tachtig jaar bestaat thans de U.D.H.V. Er is sprake geweest van een rijke historie. Naast de bekende kennelnamen zijn diverse namen van de U.D.H.V.-leden nadrukkelijk gegrift in onze herinnering, dankzij het nauwgezet bijhouden (en bewaren!) van de notulen over de gehele periode.

In 2009 vierde de U.D.H.V. alweer haar 95 jarig bestaan. Dit is gevierd met een groots opgezette Clubmatch, waarvan de uitslagen en foto’s nog steeds te vinden zijn op onze website. De weergoden waren ons ook heel goed gezind en is de enorm geslaagde en gezellige dag afgesloten met een barbeque met live muziek voor iedereen.

1 Maart 1914 – 1 Maart 2014

Het honderdjarige bestaan is een feit geworden. Iets waar wij als huidig bestuur van de vereniging erg trots op zijn, want we zijn tevens de oudste Kringgroep aangesloten bij de V.D.H. Deze dag is gevierd met alle leden en uitgenodigde gasten met een doorlopend buffet en gezellige muziek. Ons bestuur heeft een prachtig beeld mogen ontvangen van het Provinciaal bestuur.   De leden hebben van het bestuur een leuke goodiebag gekregen met daarin tevens een DVD waarop een groot gedeelte van de geschiedenis van de vereniging op staat, hele “oude” documenten die speciaal voor deze gelegenheid waren ingescand, een leuk Jubileumfilmpje en een speciale flipbook. Een uitgeprinte versie van dit flipbook ligt ter inzage in de kantine van de club. Kortom een geweldig geslaagde en gezellige viering van ons 100 jarig bestaan.