One down, one to go!

Op 19 maart j.l. werd er bij de Dobermann Kringgroep Utrecht e.o. een VZH examen georganiseerd waaraan van de UDHV Chantal met Iceman (die wij in de wandeling kennen als Igor) en Theo met Rex deelnamen. De voltallige africhtingsgroep was uitgerukt richting Vianen om de trainingsmaatjes mentale ondersteuning te verlenen en de verrichtingen van Chantal en Theo te volgen. 

Theo was als eerste aan de beurt met Rex. De bevindingen van de keurmeester Joep Selders waren duidelijk. In eerste instantie een correct volgende hond. Mag meer aandacht hebben voor de geleider en meer werklust tonen. Hij is wat ongeïnteresseerd, daardoor blijft hij op bepaalde momenten achter en is er te weinig focus. Vrij volgen is beduidend beter dan het lijn volgen, zeker in het begin, maar kakt gaandeweg wel in. Advies aan Theo om zelf meer tempo te hebben en trainen op beter aansluiten van Rex. Rex neemt bij de zit en de af oefening zijn tijd en maakt een verveelde indruk. Komt na het afliggen goed voor, maar is vervolgens meer geïnteresseerd in Igor dan in zijn baas. Sportief dat Theo bij het afleggen met afleiding bij zijn hond ging staan om te voorkomen dat REx het veld op zou rennen en Chantals oefening zou verstoren.

Dan Chantal en Iceman. Daar ziet de keurmeester duidelijk potentie bij Iceman. Ook bij dit duo was het lijn volgen minder goed dan het los volgen. Iceman is nog wat zoekende naar zijn positie en heeft ook wisselende focus. Dat moet allemaal strakker. Hij wil zeker werken dat is goed te zien en waar het even verkeerd ging loste Chantal het goed op door Iceman weer aan de voet te roepen. De zitoefening en de af oefening werden op de IGP manier uitgevoerd (doorlopen tijdens het commando) en dat was uitstekend. Iceman wilde zo graag bij zijn vrouwtje zijn dat hij bij het hier-commando een enorme spurt nam. Heerlijk enthousiasme, vond de keurmeester. Afleggen met afleiding was uitstekend. Iceman toont duidelijk enthousiasme en werklust. Chantal moet er de volgende keer op letten dat ook naar het afleggen toe al netjes gevolgd moet worden en dat na het aflijnen de lijn eerst opgeborgen moet worden voordat de geleider weg stapt. 

Het B-gedeelte was dit keer vrij uitgebreid vergeleken met het VZH examen van Marcel. Er reed een fiets langs,, de honden moesten elkaar passeren, de hond werd vastgelegd waarbij de geleider uit beeld ging en er werd ingesloten. Dat ging allemaal prima.


Al met al zinvolle adviezen en opmerkingen waar we allemaal ons voordeel mee kunnen doen. Voor Chantal en Iceman werd hun examen beloond met de uitslag ‘geslaagd’  en voor Theo en Rex zat dat er deze keer jammer genoeg niet in. Volgende keer beter!

Nieuwe verlichting op het trainingsveld

Wat een verschil die nieuwe verlichting. Hierboven zie je de ‘before’ en ‘after’ foto’s. NIet alleen is een groter deel van ons veld nu verlicht maar het licht is ook helderder en witter van kleur. En het scheelt natuurlijk ook nog enorm in de kosten.

Nogmaals een bedankje aan iedereen die een klein of groot steentje heeft bijgedragen aan onze crowdfunding actie. We zijn er superblij mee!

26 maart dierenarts

Op 26 maart komt de dierenarts om de honden te vaccineren. In de kantine hangt de lijst waarop je kunt aangeven of je dat wilt. We verwachten dat hij er rond 9:30 uur zal zijn.

Gompie’s verhaal

Hallo, ik ben Gompie. Ik ben een Duitse Herder met flaporen en ik wil even mijn verhaal doen. Ik kwam in het MCD (Medisch Centrum voor Dieren) terecht omdat ik mank liep en dat maar niet overging. Daar ging ik naar de orthopeed waar er eerst foto’s werden gemaakt van mijn linkerpoot. Een aardige man die dokter. Hij zei dat er ook een CT-scan moest worden gemaakt. Aan mij werd niks gevraagd want mijn baasjes, Wim en Hennie, beslissen over zulke dingen.

De uitslag was helemaal niet goed. Er was van alles aan de hand. Te veel om op te noemen. Een operatie was noodzakelijk. Ik riep nog: “Hallo, ik ben er ook nog. Mag ik ook meebeslissen?” Maar ik heb niks te vertellen dus dan bemoei ik mij nergens meer mee. Stom gedoe! Oh ja, en na de operatie moet ik ook nog lasertherapie krijgen. Wat het is weet ik niet, maar ik vind het wel interessant klinken.

De dag van de operatie brak aan en ik ben er heen gegaan met een lege maag. Ik verging van de honger, maar daar werd niet naar gevraagd. “Dat is het beste voor je Gompie”, zei Hennie. Kan zij wel zeggen, maar ik voelde mijn knorrend maagje. Ze riepen mijn naam toen we aan de beurt waren. Baasje ging mee. Bazinnetje niet, die kan daar niet tegen. Ze is wel lief hoor, maar ook een beetje een muts. Ze werkt met zieke mensen, maar als haar hond wat heeft is ze over haar toeren. Daar heb je ook niks aan!

De operatie is achter de rug en ik ben aan het uitslapen. Word ik wakker blijk ik een pyjama aan te hebben. Dat geloof je toch niet? Een Duitse Herder met een pyjama! Dat is niet hondwaardig meer! Toen ik beter wakker was mocht ik naar huis, met die pyjama aan. Ik heb nog wel even gekeken in de wachtkamer want je loopt toch voor joker met zo’n ding aan. Ik zag de wereld op dat moment nog voor een doedelzak aan en helemaal steady was ik nog niet.

Een paar dagen later kreeg ik lasertherapie. Moest ik naast die pyjama ook nog een brilletje op. Het lijkt wel carnaval! Ik had zes weken benchrust om mijn poot goed te laten genezen. Tweeentwintig (!) uur per dag keurig in de bench en er alleen maar uit om te plassen en te poepen. Mijn baasjes hielden zich er keurig aan want ze willen heel graag dat ik helemaal beter word. Ik heb me er maar aan overgegeven want zeuren hielp niet.

Toen ging we na zes weken weer naar die dokter om de uitslag te halen. En – tromgeroffel – die was GOED!!!! De baasjes aan het snotteren van blijdschap. Ik ben eigenlijk ook wel trots dat ze zo goed voor mij hebben gezorgd en ook dat die dokter en anderen in het MCD zo goed geholpen hebben. Nu ga ik nog een aantal weken naar hydrotherapie om mijn spieren weer op te bouwen zodat ik straks weer die strakke gespierde bink ben die iedereen kent.

Het was een moeilijke tijd maar we zijn er met z’n viertjes, mijn baasjes en Esta en ik, goed doorheen gekomen. Blaffen en lebbers van Gompie.

Maak kennis met Marcel & Teun

]Teun heet officieel Neptunes Domaine Main d’Or en is nu ruim anderhalf jaar oud. Hij is niet de eerste hond van Marcel maar wel de eerste Duitse Herder. Marcel had al eerder honden voor de africhting maar dat waren drie Dobermanns. Hij heeft op dit moment ook nog twee Duitse Doggen.

Als ik Marcel vraag waarom hij nu voor een Duitse Herder heeft gekozen, geeft hij aan dat niet alle rassen geschikt zijn voor africhting en dat hij van mening is dat het met de Dobermann een beetje te veel de kynologische kant op is gegaan de laatste tijd. Vandaar nu een Duitse Herder.

Marcel heeft volop ambities en wil met Teun verder komen in de africhting. Het VZH examen haalden ze al dus traint het duo nu voor IGP1 en als het allemaal voorspoedig gaat wil Marcel daarna door naar IGP2 en IGP3. Ook wil hij  meedoen aan wedstrijden om zich te meten met anderen. Hij is bij de UDHV komen trainen omdat hij met een Duitse Herder bij Duitse Herders wilde trainen en de UDHV voor hem het meest dichtbij was.

Bij de UDHV zijn veel ‘groene’ geleiders. Hoe kijkt Marcel daar tegenaan? ‘Het mooiste is als je ergens traint waar iedereen beter is dan jij. Dan kun je je daaraan optrekken. Je leert veel door naar anderen te kijken en te sparren over waar je tegenaan loopt. Ervaren geleiders zijn er niet zo veel bij de UDHV en dat is wel een beetje jammer.’

Hoe vindt Marcel het om instructie te geven? ‘Dat heb ik al eerder gedaan, bij de Dobermanns en bij een Bouvier kringgroep (hoewel ik zelf geen Bouvier had). Ook ben ik jarenlang pakwerker geweest en heb startende pakwerkers begeleid. Het is leuk om mensen met hun hond bezig te zien en eraan bij te dragen dat ze dat steeds beter kunnen. Genieten als ze vooruitgang boeken, maar dat hangt natuurlijk ook af van hoeveel ze thuis oefenen. Ze moeten het uiteindelijk wel zelf doen.’

Alle vrije tijd van Marcel zit in het trainen met zijn hond. De hond verdient dat ook vindt hij. Teun woont in een buitenkennel en Teun weet als hij uit de kennel wordt gehaald, dat er dan getraind gaat worden. Dat doet Teun enorm graag en hij geniet er zienderogen van. Doordat hij buiten leeft heeft Teun nu een prachtige wintervacht, iets dat je bij huishonden niet ziet.

Marcel heeft een drukke baan maar ervaart het trainen met zijn hond niet als extra belasting. Integendeel, het is ontspannend voor hem. In de zomer gaat hij ’s morgens vroeg, voor werktijd, speuren met Teun en als hij terugkomt van zijn werk appèl lopen en/of fietsen (het UV examen werd dan ook met glans gehaald door het duo).

Speuren is het mooiste onderdeel vindt Marcel. Daarbij is de hond het meest zelfstandig bezig om zijn taak te vervullen en problemen die hij tegenkomt zelf op te lossen. Bij het appèl wordt goed zichtbaar hoe de samenwerking tussen geleider en hond is. Het pakwerk is interessant omdat daar de hond leert om zich te beheersen ondanks zijn driften, maar pakwerk moet niet alleen een aangeleerd kunstje zijn. Marcel vindt dat pakwerk ook best realistisch mag zijn.

Maak kennis met Alex & DJ

Alex is al een tijdje lid van de UDHV en kwam er in 2004 terecht via zijn buurman die daar trainde. Hij had toen zelf geen hond maar de sport sprak hem aan dus besloot hij om pakwerker te worden en in die hoedanigheid de hondensport te beoefenen. Dat heeft hij jarenlang gedaan. Hij volgde pakwerkerscursussen en haalde zijn C en B licenties. Met de hond van die buurman ging Alex ook trainen: behendigheid. Hij kreeg daardoor ook van het trainen de smaak te pakken.

In 2009 was het zover dat hij ging trainen met zijn eigen Duitse Herder: Vito. Met hem haalde hij het VZH examen en deed hij naast het UV examen ook nog Speuren 1, 2 en 3. Na Vito kwam Enzo die nu 9 jaar oud is en waarmee Alex VZH en Speuren 1 haalde. Nu is het vooral DJ waarmee getraind wordt door Alex. DJ is nu 2,5 jaar oud en nog in opleiding. Het plan is om in het voorjaar het VZH examen met hem te doen.

Alex vindt het heerlijk om bezig te zijn met zijn hond(en) en voor de honden is het ook ontzettend leuk en bevredigend om te trainen met de baas. DJ is in tegenstelling tot zijn voorgangers een volle werklijnhond en heeft wel wat meer energie Vito en Enzo.

Alex zit in het bestuur van de UDHV waarvan hij sinds een jaar of vier voorzitter is. De UDHV is de oudste Duitse Herderclub van Nederland en dat is best bijzonder. Het is gezellig en leuk om er te trainen en hoewel de meeste leden wel toewerken naar het examen zijn ze niet overambitieus.

Het leukste onderdeel vindt Alex het pakwerk, waar het voor hem allemaal mee begon. Pakwerker zijn is geen optie meer voor hem vanwege de fysieke eisen van die rol, maar met DJ pakwerk doen vindt hij fantastisch. “Dan zie je pas goed wat de hond aan temperament en driften in huis heeft.’ vindt hij.

Wel een beetje jammer is het dat Alex in de zomer niet altijd kan komen trainen vanwege zijn werk in de evenementenbranche. Wie bang is dat DJ dan tekortkomt hoeft niks te vrezen want Colinda, de vrouw van Alex, is ook actief in de hondensport bij de UDHV en wel in de behendigheid. Sinds 1,5 jaar doet ze dat met DJ. Behendigheid is een erg leuke activiteit voor de honden omdat het afwisselend en speels is.

Welkom nieuwe trainer Marcel!

Marcel traint al geruime tijd bij de UDHV met zijn fantastische hond Teun, maar nu verwelkomen we hem daarnaast ook als trainer. We zijn ontzettend blij dat we een grotere groep (aspirant) leden toegang kunnen geven tot de trainingen. Gisteren werd dat meteen in de praktijk gebracht met drie aspirantleden die voor het eerst met hun hond konden deelnemen aan het speuren en het appèl. Zo te horen beviel het ze allemaal enorm goed.

We wensen Marcel heel veel succes en plezier in zijn nieuwe rol bij de UDHV!

Zondag trainingsdag

Ondanks de sneeuw die eerder deze week viel was het veld redelijk goed gebleven (op een paar bevroren plassen na). Het was weer een fijne en gezellige trainingsdag.

UDHV leden speuren naar glas

Nadat afgelopen woensdag één van lampen op het trainingsveld was gesprongen door de harde wind, moesten de UDHV leden speuren naar glasscherven die op het veld waren terecht gekomen. Zondag na het speuren met de honden doken we dus met z’n alleen tussen de grassprieten om de scherven en splinters te zoeken en weg te halen.

Gelukkig komen binnenkort de nieuwe lampen en kunnen we beter (en goedkoper) verlicht en veilig onze avondtrainingen voortzetten. Dat deze lampen er komen is mede te danken aan de bijdragen die we ontvingen via de RABO Clubactie en de crowdfunding actie. Iedereen die bij heeft gedragen danken we dan ook hartelijk.